طراحی دکوراسیون به سبک وسترن و ویژگی هایی آن

سبک وسترن که بر گرفته از ژانری هنری در فیلم ها، هنرهای تجسمی و فرهنگ زندگی مردمان غرب آمریکا در ایالت تگزاس آمریکا می باشد، در نیمه دوم قرن هجدهم با شروع زندگی مردمان پس از جنگ های داخلی در مناطق کویری آمریکا شکل گرفت. اساسا سبک وسترن که به عنوان یک ژانر فیلم نیز شناخته می شود در غالب شهرهای گذری دل کویر، فرم خطی شهرها و کالبد معماری خاص به ویژه درب های پروانه ای، سرخپوستان بومیان آمریکا و کابوی ها در ذهن افراد شکل گرفته است. مسئله ای که نه در بطن فیلم بلکه زندگی جاری مهاجران و افرادی که با ساخت بناهایی به این شیوه در شهرهای گذری زندگی را شروع می کردند، واقعی بود و هنوز در این ایالت و شهرهای تابع و البته در بخش های مختلف دنیا این فرم دکوراسیون و معماری فضا طرح ریزی و اجرا می شود.

همین طور که وسترن مفهوم حرکت به مثابه ی جوهر سینما را مبنای روایت و سازماندهی فیلم های این ژانر کرده بود، طرح ریزی فضاهای معماری بر مبنای سبک وسترن نیز نوعی ریتم خاص خود را دارد که بیانگر همان شور و حال مردمان این منطقه می آمریکا از فرهنگ گاوچرانی تا اسب سواری و تیراندازی می باشد.

دکوراسیون سبک وسترن در معماری در بستر بیابان و طبیعتی از رویش کاکتوس های بزرگ غول پیکر این منطقه هویت گرفته است. نوعی سر سختی و ایستادگی در برابر گرما و جریان زندگی که به سادگی در فرهنگ مردمان مناطق کویری شکل گرفته است

استفاده از الوارهای چوبی درختان کاج غول پیکر بر شکل گیری کالبد فضایی به عنوان متریال پایه و برایند شکل گیری فرم های هندسی خاص و خطی در عناصر و استفاده از موتیف های فرهنگی مردمان بومی منطقه، استفاده از فرم طاقی دو طرفه و بلند، مبلمانی از جنس چرم و کفپوشی از پارکت های چوبی و استفاده از درب های چوبی پروانه ای بخشی از شاکله ی معماری فضای داخلی در سبک وسترن می باشد.

در دکوراسیون سبک وسترن، که نوعی بر موجودیت غرب وحشی تاکید دارد و در نقطه ی مقابل گرمای درونی فضاسازی ها و چیدمان عناصر کاربردی منعطف بر این سبک، یک معماری همسو با آرامش برای مخاطب را فراهم می آورد. مسئله ای که شاید در آویز کردن سرهای انسانی از بزرگان قبایل سرخپوسی بر جداره ها داخلی به عنوان یکی از وسایل تزئینی فضا، استفاده از تفنگ های دو لول بر دیواره ی بالایی شومینه ها به عنوان یک نماد قدرت یا آویز کردن پرهای عقاب یا پارچه های دست دوز قبایل بومی به عنوان هنرهای دستی و استفاده در کفپوش فضاها

در ورودی ها و موارد دیگر نوعی تداعی کننده همان فرهنگ وحشی گری باشد، ولیکن به عنوان نمادهای سبک وسترن امروزه با نگاهی زیبایی شناسانه بکار گرفته می شود.

در معماری داخلی سبک وسترن، استفاده از سنگ لاشه های طبیعی در قواره های کوچک به عنوان دیوارپوش ها

با ترکیبی از الوارهای چوبی در شکل گیری سازه ی داخلی و پوشش سقف، ستون ها و ساختار شکلی شومینه ها بهره گرفته می شود. ارتفاع سقف ها معمولا از سطح مقیاس انسانی و استاندارد متداول فراتر است و نورپردازی سقفی به صورت پراکنده و نقطه ای می باشد.

کفپوش فضاها نیز از پارکت های چوبی با رنگ مایه های تیره یا گه گاه سنگ لاشه های بزرگ و تراش خورد طرح ریزی می شود. فرم خطی در طرح ریزی پلان و نوعی فرم دوار بر سردرها یا فرم بالایی ورودی ها نیز استفاده می شود. چیدمان فضای داخلی با استفاده از مبلمان های راحتی معمولا چرمی تیره و از نوع طبیعی، و میزهای حکاکی شده از نقوش فیلم های وسترن یا سرخوپوست ها می باشد.

استفاده از موتیف های بومی منطقه تگزاس و بومیان آن منطقه همچون، پارچه های رنگی دست بافت به صورت پانچو به عنوان لباس، کلاه های کابوی ها، پر عقاب های بومی آمریکا، شاخ بوفالوها یا تصاویر نقاشی شده از آنها با رهبران قبایل، کاکتوس های مینیاتوری، اسلحه های لوله بلند و ... موارد که بنا به نظر مخاطبان و در دسترس بودن در این سبک مورد استفاده قرار می گیرد.

استفاده از درب های دولنگه برای ورودی ها و دارا بودن سردر برای ورودی به صورت کتیبه های چوبی نیز در این سبک مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از درب های پروانه ای نیز معمولا در کاربری های مسکونی برای ورودی آشپزخانه ها استفاده می شود.

چیدمان فضای داخلی معمولا بر محوریت نقطه ی مرکزی و برایند اجزای اصلی، همچون: لوسترهای سبک صنعتی آویخته از سقف و ریتم دوار مبلمان دور تا دور میز زیرین لوستر و مرکزیت نورپردازی نقطه ای یا منعطف بر یکی از عناصر پایه این سبک یعنی شومینه چیدمان می گردد.

استفاده از پیانوهای چوبی دیواری با ظاهری وینتیج نیز در این سبک خارج از رنگ مایه های متداول سیاه و سفید به چشم می آید.

پوشش جداره ها، بر همان متریال پایه، شکل دهنده ی تقسیمات فضایی الوارهای چوبی، پوشش سنگی یا دیوارهای تخته کوبی شده با رنگ مایه روشن و طبیعی بدون هیچ ماده افزودنی همچون: رنگ یا کاغذ دیواری در نظر گرفته می شود. به همین خاطر افزودن وسایل تزئینی بر گرفته از مولفه های سبک وسترن به جهت بزرگی و رنگ و لعاب خاص در فضای داخلی کاملا به چشم می آید.

استفاده از عناصر سبک روستیک نیز در مبلمان های فضای خواب، کابینت های آشپزخانه، فانوس های روشنایی دیواری با چیدمان شده در گوشه ای از فضا برای جاگذاری شمع ها مورد استفاده در این سبک می باشد. میتوان از مبل راحتی هایی با روکش چرم و یا میز جلو مبلی هایی با دیزاین پوست گاو ، خرس و یا هر حیوان وحشی دیگر استفاده کرد.

استفاده از پالت رنگ های تیره همچون قهوه ای، سیاه، کرم در کنار رنگ های شاد و الیاف پارچه ای یا نقش مایه های اصلی بومیان آمریکا یا لباس های سنتی آنها برای این فضا ساکن و کمی خشن حس طراوات را میافزاید.سبک معماری داخلی وسترن به گروه های مختلفی همچون: وسترن کلاسیک، وسترن معاصر، وسترن شمالی، وسترن مدرن تقسیم می گردد.

• سبک معماری داخلی وسترن کلاسیک، با تاکید بر عناصر کلاسیک همچون فضاسازی داخلی تمام چوبی، مبلمان های ساده و تمام چوبی، لوسترهای فلزی، رنگ مایه های تیره و موتیف هایی از جمله اسلحه، کله های سر سرخو پوستان را در برداشت و پایبند بر ریشه های فرهنگی گروهی از جامعه ضد بومیان بوده است.
• سبک معماری داخلی وسترن معاصر، با استفاده از نقش مایه های قهرمانان جنگی در نقوش دیواری، ترکیب سنگ و چوب در فضاسازی داخلی و مبلمان های چرمی و ... تاکید داشت.
• سبک معماری داخلی وسترن شمالی، بر اساس موتیف های مناطق شمالی آمریکا از جمله شاخ های بوفالو ها و طرح مایه های پارچه ها و کفپوش های دست دوز بومیان و استفاده از ابزارهای شکارچیان بومی همچون تیرو کمان، پاروهای دست ساز قایق های کایاک در تزئینات داخلی بستر سازی می شد.

سبک معماری داخلی وسترن مدرن، به صورت مدرنیزه شده از موتیف های بومی و نقش و نگارهای سبک وسترن و ساده سازی و راحتی فرم های داخلی و روند ساخت و اجرا فضای داخلی بستر سازی می شد

به طور خلاصه، ویژگی های سبک وسترن" را، می توان در شالودهی چند اختصار کوتاه، این چنین بیان نمود:

• سبک وسترن بیانگر فرهنگ گاوچرانی تا اسب سواری و تیراندازی می باشد.
• استفاده از پالت رنگ های تیره همچون قهوه ای، سیاه، کرم در کنار رنگ های شاد و الیاف پارچه ای یا نقش مایه های اصلی بومیان آمریکا
• استفاده از درب های دولنگه برای ورودی ها و دارا بودن سردر برای ورودی به صورت کتیبه های چوبی.
• کفپوش فضاها نیز از پارکت های چوبی با رنگ مایه های تیره یا گه گاه سنگ لاشه های بزرگ و تراش خورد.
• استفاده از موتیف های بومی همچون، پارچه های رنگی دست بافت به صورت پانچو به عنوان لباس، کلاه های کابوی ها، پر عقاب های بومی آمریکا، شاخ بوفالوها یا تصاویر نقاشی شده از آنها یا رهبران قبایل، کاکتوس های مینیاتوری، اسلحه های لوله بلند.